Σκέψεις με την Ειρήνη Βασιλειάδου

Σκέψεις με την Ειρήνη Βασιλειάδου. Πόσο σημαντικοί μπορούμε να γίνουμε με μία φαινομενικά
ασήμαντη πράξη, αναρωτιόμουν φεύγοντας, αφήνοντας πίσω μου την ηλικιωμένη γυναίκα που
καθόταν στην αναπαυτική πολυθρόνα έχοντας αγκαλιά την λατρεμένη της γάτα.

Η συνάντηση ήταν μη προγραμματισμένη σε γήινο επίπεδο, καθόλου τυχαία όμως στο συμπαντικό γίγνεσθαι. Γνωρίζουμε όλοι την άποψη των γιατρών για την κατάθλιψη.

Γυρνάω τον χρόνο πίσω και αναρωτιέμαι…σε πόσα κουτάκια μπορεί να χωρέσει η ψυχή ενός ηλικιωμένου ανθρώπου που έχει φάει τα ψωμιά του(όπως λέει ο λαός).Χορταίνεται άραγε η ζωή? Ρώτησε ποτέ κανείς? Αφήνω τον εαυτό μου να νιώσει και να θυμηθεί.

Τα μάτια της γυναίκας βουρκώνουν, νιώθει μόνη, πως δεν αξίζει γιατί δεν προσφέρει υλικά όσα θα ήθελε ή όσα πρόσφερε παλιά. Ντρέπεται να εξωτερικεύσει τις ανασφάλειες και τις φοβίες που νιώθει, είναι απλά μετέωρη, κλείνεται όλο και περισσότερο στο καβούκι της, δεν βρίσκει ανταπόκριση όταν σου εκφράζει τα συναισθήματά της.

Δεν θέλει εκείνη την στιγμή να την φορτώσεις με ένα σωρό επιστημονικές ορολογίες, μελέτες και λογικά επιχειρήματα, το πόσο παράλογο είναι αυτό που σκέφτεται και νιώθει. Θέλει απλά να είσαι εκεί…να την ακούσεις να την αφουγκραστείς, να ΄΄δεις΄΄ τι είναι αυτό που ζητάει υποσυνείδητα από σένα? μήπως λίγο χρόνο παραπάνω? μια αγκαλιά αγάπης και αποδοχής?…..κάτι ζητάει να λάβει η καρδιά της και όταν δεν το λαμβάνει κλείνει τα παραθυρόφυλλα της καρδιάς της, μπαίνει σε εξωτερική σιωπή με εσωτερική κραυγή απόγνωσης.

Εκείνη την στιγμή παραδίνεται πλέων στα ηνία του μυαλού, το οποίο αντιλαμβάνεται πως ελλείψει γείωσης έχει το πάνω χέρι και παίζει μόνος του το παιχνίδι.

Θα προβάλει φοβίες, κακίες, ζήλιες και ξέρεις γιατί? γιατί μπορεί!!και επειδή δεν υπάρχει αντίπαλος για διάλογο. 

Έτσι…την επόμενη φορά που θα δεις τον δικό σου ηλικιωμένο άνθρωπο στην εξωτερική σιωπή του,

πλησίασέ τον και δώσε του την πιο ζεστή αγκαλιά σου…έτσι…γιατί μπορείς και ίσως με αυτή την κίνηση να ξυπνήσει ο έσω εαυτός του, ενεργοποιηθεί ο εσωτερικός διάλογος και ανοίξει πάλι η καρδιά.