Η Εργατική Πρωτομαγιά ήταν, είναι και θα παραμείνει μέρα ζώσας και δρώσας μνήμης, αγώνα και
τιμής για όλους τους εργαζόμενους του κόσμου. Με αφετηρία την κινητοποίηση των εργατών του
Σικάγο το 1886 και φτάνοντας μέχρι σήμερα, τιμούμε αυτούς που θυσίασαν ακόμα και τη ζωή τους
για να γίνουν πραγματικότητα δικαιώματα που σήμερα θεωρούμε αυτονόητα κεκτημένα.
Τη φετινή Πρωτομαγιά την βιώνουμε αλλιώς λόγω της πανδημίας, σε απόσταση ο ένας απ’ άλλον,
με τις περισσότερες επιχειρήσεις κλειστές ή σε αναστολή λειτουργίας και τον κίνδυνο απώλειας της εργασίας για πολλούς καθημερινό.
Διατηρεί όμως αναλλοίωτο το διαχρονικό νόημα του αγώνα για καλύτερη ζωή στις πιο αντίξοες
συνθήκες και ελπίδας απέναντι στους ποικίλους φόβους που μας περιβάλλουν, για την ίδια τη ζωή,
την οικονομία, τη θέση των εργαζομένων στις νέες συνθήκες.
Οι εργαζόμενοι στη χώρα μας απέδειξαν επιτυχώς μέχρι τώρα δυο φορές μέσα στην τελευταία δεκαετία
ότι «οι πιο μεγάλοι μας φόβοι, όπως οι πιο μεγάλες μας ελπίδες, δεν ξεπερνούν τις δυνάμεις μας,
μπορούμε να καταφέρουμε να κυριαρχήσουμε πάνω στους πρώτους και να πραγματοποιήσουμε τις δεύτερες…».
Αυτή η Εργατική Πρωτομαγιά δεν πάει χαμένη, ακόμα κι αν ο νέος ιός που την κυκλώνει, κάνει ακόμα
και την άνοιξη να δείχνει ότι «σε κάθε της βήμα κοντοστέκεται, σαστίζει και σωπαίνει» .
Γιατί η αλληλεγγύη που επιδείξαμε σε πολλά επίπεδα, ο καθένας με τον τρόπο του αλλά και συλλογικά,
μας κρατάει όρθιους, μας οδηγεί ως κοινωνία να διεκδικήσουμε, να κατακτήσουμε, μια καλύτερη
επόμενη μέρα για όλους, χωρίς «να πετάξουμε κάποιους απ’ το καράβι», χωρίς ν’ αφήσουμε κανένα μόνο, αβοήθητο πίσω μας. Αποδεικνύουμε με πράξεις τον στίχο του Ελύτη
«την άνοιξη αν δεν τη βρεις τη φτιάχνεις». Είμαστε αποφασισμένοι να τη φτιάξουμε όλοι μαζί, όπως αξίζει στο λαό και την Πατρίδας μας
