Πάσχα στο χωριό. Όταν ήμουν παιδί, κάθε χρόνο, περίμενα να έρθει το Πάσχα..Για
να γιορτάσουμε όλοι μαζί το Πάσχα μαζί με τους γονείς,τον παππού και τη γιαγιά
και όλους τους συγγενείς.
Δεν ήθελα να κάνω τίποτα εκείνες τις μέρες· πάρα μόνο να περάσω ευχάριστα το Πάσχα
με την οικογένειά μου.
Μ. Πέμπτη. Ξεκινούσε η μέρα με την Θεία Λειτουργία στην εκκλησία Κοιμήσεως της Θεοτόκου
και μετά, άρχιζαν οι προετοιμασίες για την Κυριακή του Πάσχα.
Όλα τα σπίτια ετοίμαζαν και έψηναν τα τσουρέκια με μια ευχάριστη ευωδία στην ατμόσφαιρα
από τα συστατικά τους και γινόταν το βάψιμο των κόκκινων αυγών. Εμείς, ως παιδιά, πηγαίναμε
και ψωνίζαμε ό,τι χρειαζόταν στην κουζίνα .
Το απόγευμα ετοιμαζόμασταν για να πάμε στην εκκλησία να ακούσουμε τα “Δώδεκα Ευαγγέλια”. Ακόμα θυμάμαι την στιγμή της εξόδου του Σταυρού με το: «Σήμερον κρεμάται επί ξύλου».
Εκείνη τη στιγμή, φοβόμουν στο άκουσμα αυτού του τροπαρίου αλλά και δάκρυα από συγκίνηση,
για να καταλάβω λίγα χρόνια αργότερα, ότι και εγώ σταύρωσα αυτόν τον Άνθρωπο.
Μ. Παρασκευή. Τις περισσότερες φορές, αυτή την ημέρα είχε συννεφιά γιατί όπως μας έλεγε
και η γιαγιά: αυτή την ημέρα κλαίει και ο ουρανός.
Κατηφορίζαμε το πρωί για την Αποκαθήλωση στην εκκλησία Κοιμήσεως της Θεοτόκου.
Ήδη ο επιτάφιος ήταν έτοιμος στο κέντρο του ναού για να υποδεχτεί το σώμα του Χριστού,
μετά την αποκαθήλωση από τον Σταυρό.
Λόγω του πένθιμου χαρακτήρα της ημέρας, μετά υπήρχε η παράδοση να επισκεφθούμε
τους τάφους των συγγενών για να ανάψουμε ένα κερί για αυτούς και ένα τρισάγιο στη μνήμη τους.
Πάντα θυμάμαι αυτή την ημέρα, αφού όλη μέρα χτυπούσε πένθιμα η καμπάνα του χωριού
για τον νεκρό Χριστό.
Το απόγευμα ξανά στην εκκλησία Κοιμήσεως της Θεοτόκου για την περιφορά του Επιταφίου.
Μ. Σάββατο. Οι προετοιμασίες είναι πυρετώδεις για την άλλη μέρα. Ήδη, όλοι προσμένουμε την Ανάσταση του Χριστού. Η μέρα κυλάει πολύ γρήγορα μέχρι το βράδυ για την Ανάσταση στην εκκλησία.
Στο πρώτο άκουσμα του «Χριστός Ανέστη», οι καμπάνες κρούουν χαρμόσυνα, πυροτεχνήματα
στον ουρανό και οι ανταλλαγές των ευχών συνθέτουν το όλο σκηνικό. Και φτάνει η μεγάλη μέρα·
Κυριακή του Πάσχα.
Όλα έχουν στολιστεί γιορτινά και όλος ο κόσμος γιορτάζει το μέγα μήνυμα της Ορθοδοξίας·
τη νίκη του θανάτου και η επικράτηση της ζωής.
Γιορτή και πανηγύρι σε κάθε σπίτι και σε κάθε οικογένεια μαζί με τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Νομίζω ο καθένας μας έχει να θυμάται αναμνήσεις και στιγμές από το Πάσχα σε κάποιο
μέρος με τους δικούς του ανθρώπους.
Περάσαμε δύσκολα τα προηγούμενα χρόνια με την πανδημία. Καταλάβαμε ότι και τα αυτονόητα
δεν είναι αυτονόητα, εν τέλει, στη ζωή μας.
Μπορούμε, ανά πάσα στιγμή, να χάσουμε κάτι που έχουμε. Γι’ αυτό, ας γιορτάσουμε, φέτος,
εκείνο το Πάσχα που έχουμε ονειρευτεί· κοντά στους ανθρώπους που θέλουμε, πριν γίνουν μία ευχάριστη ανάμνηση στη ζωή μας.
Να αδράξουμε την ευκαιρία που μας δίνει η ζωή για γιορτή και για χαρά, στο φετινό Πάσχα.
Καλή Ανάσταση
