Κάλαντα στην Χαλάστρα τα παλιά χρόνια.Στη Χαλάστρα των παλιών χρόνων, τα Κάλαντα δεν ήταν απλώς ένα τραγούδι που ανήγγελλε τις γιορτές· ήταν ένα ζωντανό έθιμο που ένωνε τη γειτονιά, άνοιγε τις πόρτες των σπιτιών και ζέσταινε τις καρδιές μέσα στον χειμώνα.
Από νωρίς το πρωί, παραμονές Χριστουγέννων, Πρωτοχρονιάς και Φώτων, οι δρόμοι του χωριού γέμιζαν παιδικές φωνές, τρίγωνα και χαμόγελα.
Τα παιδιά, ντυμένα ζεστά και συχνά με αυτοσχέδια κασκόλ και σκουφάκια, ξεκινούσαν από χαράματα. Κρατούσαν το τρίγωνο στο ένα χέρι και ένα μικρό σακουλάκι στο άλλο για τα κεράσματα. Χτυπούσαν τις πόρτες με ευγένεια και περίμεναν την καθιερωμένη ερώτηση: «Να τα πούμε;».
Με το πρώτο «να τα πείτε», η αυλή ή το κατώφλι πλημμύριζε μελωδίες και ευχές για υγεία, καλή σοδειά
και προκοπή.
Στη Χαλάστρα, τόπο αγροτικό και δεμένο με τον κάμπο, οι ευχές είχαν ιδιαίτερο νόημα. Οι νοικοκυραίοι άκουγαν με προσοχή, χαμογελούσαν και ανταμείβαν τα παιδιά όχι μόνο με λίγα κέρματα, αλλά και με παραδοσιακά καλούδια: καρύδια, αμύγδαλα, ξερά σύκα, μήλα ή κομμάτια από κουλούρια και γλυκά του σπιτιού. Σε κάποια σπίτια, το κέρασμα συνοδευόταν από μια καλή κουβέντα ή μια ευχή «και του χρόνου».
Τα Κάλαντα δεν ήταν μόνο παιδική υπόθεση. Συχνά, μεγαλύτεροι νέοι ή και παρέες αντρών έλεγαν τα κάλαντα με πιο παλιούς σκοπούς, ιδιαίτερα την Πρωτοχρονιά και τα Φώτα.
Η παράδοση περνούσε από γενιά σε γενιά, με τους παππούδες να διορθώνουν τους στίχους και να θυμίζουν «πώς τα λέγαμε εμείς παλιά».
Με το πέρασμα των χρόνων, πολλά άλλαξαν. Όμως στη μνήμη των παλιότερων κατοίκων της Χαλάστρας, τα Κάλαντα παραμένουν συνδεδεμένα με την απλότητα, τη γειτονιά και το αίσθημα της κοινότητας. Ήταν στιγμές που έκαναν τον χειμώνα πιο φωτεινό και τις γιορτές πιο ανθρώπινες—μια μικρή, αλλά πολύτιμη κληρονομιά του τόπου.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ από το kampanianews.gr
