Ισραήλ vs Ιράν-Μέχρι που θα το φτάσουν έτσι όπως εξελίσσεται πια έπειτα από πέντε ημέρες συγκρούσεων με φόντο την επιχείρηση «Rising Lion», αποτελεί μια μάχη όχι μόνον έντασης
αλλά και αντοχής.
Από τη μία πλευρά, στην πλάστιγγα του ιρανοϊσραηλινού πολεμικού μετώπου, «γέρνει» η αδιαμφισβήτητη αεροπορική υπεροχή των Ισραηλινών Ενόπλων Δυνάμεων-IDF (που ανακοίνωσαν χθες ότι επί της ουσίας ελέγχουν τον εναέριο χώρο πάνω από την Τεχεράνη)· και από την άλλη, το «πλούσιο» σε αποθέματα πυραυλικό οπλοστάσιο των Ιρανών (με τους συνολικά χιλιάδες πυραύλους).
Οι μεν Ισραηλινοί χτυπούν στοχευμένα επειδή μπορούν, με σκοπό να πλήξουν πολύ συγκεκριμένες εγκαταστάσεις: στρατιωτικές, ενεργειακές, πυρηνικές (Φορντό, Νατάνζ κ.ά.), επικοινωνιακές
(το κτίριο της κρατικής τηλεόρασης του Ιράν χθες στην Τεχεράνη).
Οι δε Ιρανοί από την άλλη πλευρά, χτυπούν «στα τυφλά» επειδή δεν έχουν άλλη επιλογή, με στόχο
να επιφέρουν κορεσμό και σύγχυση στην ισραηλινή αεράμυνα.
Καθώς διανύουμε ωστόσο την 5η ημέρα αυτής της νέας φάσης συγκρούσεων, διερωτάται κανείς για πόσο ακόμη θα μπορούσαν Ιρανοί και Ισραηλινοί να ανταλλάσσουν πυρά σε τέτοιο ρυθμό. Από την απάντηση στο εν λόγω ερώτημα πρόκειται, άλλωστε, να κριθεί και η ίδια η πορεία εκτόνωσης (εάν και όποτε υπάρξει) αυτής της πρωτοφανούς κρίσης.
